1. Η συνεργασία των τεχνών: Θεωρία και Πράξη (Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση)
Συντονιστές: Χρύσα Τερεζάκη & Βασίλειος Λάγιος
Ολιστική τέχνη: για έναν προσδιορισμό του όρου. Ποια η ανάγκη του διαλόγου των τεχνών μεταξύ τους; Παραδείγματα πολλαπλών σχέσεων ανάμεσα στις τέχνες. Καλές πρακτικές και προτάσεις.
2. Η συνεργασία των τεχνών: Θεωρία και Πράξη (Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση)
Συντονιστές: Στέλιος Βιρβιδάκης
Ολιστική τέχνη: για έναν προσδιορισμό του όρου. Ποια η ανάγκη του διαλόγου των τεχνών μεταξύ τους; Παραδείγματα πολλαπλών σχέσεων ανάμεσα στις τέχνες. Καλές πρακτικές και προτάσεις.
3. Η συνομιλία των τεχνών σε διαφορετικούς τύπους σχολείων. Συγκρίσεις.
Συντονίστρια: Ειρήνη Μωσαΐδου
Στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο, στα Γυμνάσια, τα Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια. Στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία. Στα Διαπολιτισμικά. Στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας
4. Διδάσκοντας τις Δημιουργικές Τέχνες στα Σχολεία ως Στοχαστικοί Επαγγελματίες
Συντονιστές: Malcolm Ross & Χάρη Αλεξάκη
Οι συμμετέχοντες θα μοιραστούν τις ιδέες και την πείρα τους γύρω από το χτίσιμο αυτόνομων δημιουργικών εμπειριών με τα παιδιά στις τέχνες, το στήσιμο του δημιουργικού πλαισίου, τη σπορά της δημιουργικής παρόρμησης, το κουμαντάρισμα της δημιουργικής διεργασίας, κ.α.
5. Ανασταλτικοί παράγοντες στο διάλογο των τεχνών
Συντονιστές: Χαράλαμπος Δαραδήμος & Σωτηρία Λαζάρου
Αντικειμενικοί και υποκειμενικοί. Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε μια ολιστική προσέγγιση των τεχνών; Προτάσεις αντιμετώπισης των αδιεξόδων. Προϋποθέσεις εμπλοκής των εκπαιδευτικών.
6. Η καθημερινή παρουσία της τέχνης στο σχολείο
Συντονιστής: Γιώργος Αποστολίδης
Τέχνες και καθημερινή σχολική ζωή. Συνεργατικές δραστηριότητες. Αξιοποίηση όλων των δυνάμεων της σχολικής και όχι μόνον κοινότητας. Το σχολείο ως εργαστήρι ελεύθερης δημιουργίας.
7. Οι τέχνες και τα άλλα γνωστικά αντικείμενα
Συντονίστρια: Κική Δεμερτζή
Αξιοποιώντας τις τέχνες ως εργαλείο στη διδασκαλία γνωστικών αντικειμένων. Αξιοποιώντας τα γνωστικά αντικείμενα για να διδάξω τέχνες. Θεωρία και εφαρμογές. Συνδιδασκαλία.
8. Οι τέχνες ως μέσο παιδείας
Συντονίστρια: Άβρα Αυδή
Οι τέχνες για την ανάπτυξη: κριτικής και δημιουργικής σκέψης, συναισθηματικής νοημοσύνης, πολιτικής συνειδητότητας, αισθητικής καλλιέργειας, περιβαλλοντικής συνείδησης, διαπολιτισμικής ευαισθητοποίησης
9. Πολιτιστικά Προγράμματα
Συντονιστής: Νίκος Γκόβας
Προοπτικές του θεσμού. Καλές πρακτικές. Η καινοτομία. Οι Υπεύθυνοι Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων. Καλλιτεχνικοί αγώνες ή φεστιβάλ έκφρασης; Πολιτιστικά Θεματικά Δίκτυα.
10. Οι τέχνες στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό σχολείο
Συντονίστρια: Καλλιόπη Κύρδη
Παραδείγματα συνδυασμού τεχνών προς μια διαπολιτισμική κατεύθυνση. Συνεργατικές δραστηριότητες. Τι εννοούμε ως διαπολιτισμικότητα./ετερότητα. Οι τέχνες εργαλεία για ολιστική ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού.
11. Ειδική αγωγή. Τέχνες και θεραπεία.
Συντονίστρια: Μαρία Ευπατρίδου
Η ανάπτυξη της παιδαγωγικής σχέσης μέσω των τεχνών. Η κοινωνικοποίηση. Μεθοδολογικά-διδακτικά ζητήματα. Συνεργατικές δραστηριότητες. Τέχνη και παραβατικότητα
12. Σχολείο ανοιχτό στον πολιτισμό:
Συντονιστές: Μένης Θεοδωρίδης & Νικόλαος Παΐζης
Εκπρόσωπος: Μαρία Δρακάκη
Ξεκινήσαμε με το δεδομένο ότι ένα σχολείο ανοικτό στον πολιτισμό είναι αναγνωρίσιμο ως προς τα στοιχεία που φέρει. Έχει στοιχεία πολιτισμού σε όλες του τις εκφάνσεις ακόμα και στο διάλειμμα . Είναι το σχολείο που υποδέχεται, προσκαλεί φορείς αλλά και επισκέπτεται χώρους πολιτισμικής αναφοράς.
Το πρώτο ερώτημα που τέθηκε στην ομάδα : “Πιστεύετε ότι η επίσκεψη πρέπει να ενισχύει τους στόχους του Α.Π ή να θεωρείται απόδραση;”
Επισημάνθηκε ότι υπάρχουν φορείς έτοιμοι να υποδεχτούν μαθητικές ομάδες και διαθέτουν εκπαιδευτικό πρόγραμμα και υπάρχουν και φορείς ανέτοιμοι στους οποίους είναι απαραίτητη η παρέμβαση και διαμεσολάβηση του εκπαιδευτικού. Συνολικά εκφράστηκε η άποψη ότι μια εκπαιδευτική επίσκεψη υπηρετεί ευρύτερους στόχους του αναλυτικού προγράμματος δηλαδή προάγει την κριτική σκέψη και βελτιώνει τον τρόπο δουλειάς των μαθητών. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η ομάδα είναι ότι η εκπαιδευτική επίσκεψη έχει τη διάσταση της απόδρασης -κάτι που έχουν ανάγκη και οι μαθητές αλλά και οι εκπαιδευτικοί-αλλά όχι με τη χροιά της σύγκρουσης με τους στόχους του αναλυτικού προγράμματος. Η απόδραση είναι το βίωμα που ενισχύει τη διδακτική διαδικασία . Ο εκπαιδευτικός αποφασίζει που έχει φτάσει η μαθησιακή διαδικασία και την ενισχύει με την επίσκεψη η οποία θα πρέπει να δώσει στην ομάδα ερεθίσματα που ικανοποιούν όλες τις αισθήσεις. Στη συνέχεια στην τάξη οι δραστηριότητες που θα ακολουθήσουν της επίσκεψης θα εμπεδώσουν τις πληροφορίες που συλλέχτηκαν κατά το στάδιο της προετοιμασίας.
Επισημάνθηκε τέλος κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του πρώτου ερωτήματος η αναγκαιότητα επισκέψεων κλιμακίων καλλιτεχνών στα σχολεία, πλέγμα υπαρκτό αλλά όχι θεσμοθετημένο. άξονας -δράσης του προγράμματος ΜΕΛΙΝΑ κατά τη διάρκεια της πειραματικής του εφαρμογής.
Το δεύτερο ερώτημα που επεξεργάστηκε η ομάδα (αλλά όχι πλήρως λόγω έλλειψης χρόνου) ήταν το παρακάτω: “Ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού που επισκέπτεται έναν χώρο πολιτισμικής αναφοράς;”
Οι απαντήσεις που ακούστηκαν ήταν προσανατολισμένες στα εξής:
Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι καθοριστικός. Είναι θέμα προσώπων που αντιστέκονται σε θεσμικές αγκυλώσεις, είναι θέμα προσώπων που δεν επαναπαύονται σε καμία περίπτωση αλλά βρίσκονται σε διαρκή αναζήτηση στην παιδαγωγική πράξη ώστε οι ίδιοι να μπορούν να σχεδιάζουν, να επιλέγουν και βεβαίως να προστατεύουν την παιδαγωγική διαδικασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου